การถือกำเนิดของ ดับเบิลยูซีดับเบิลยู มันเดย์ ไนโตร โดยมาด้วยการแข่งขันทางธุรกิจที่รุนแรงระหว่างรายการของ WWF มันเดย์ไนท์ รอว์ การแข่งขันทางธุรกิจนี้ทำให้เป็นที่รู้จักกันดีของแฟน ๆ มวยปล้ำในชื่อ มันเดย์ไนท์ วอร์ ระหว่าง Eric Bischoff และ Vince McMahon โดยไนโตรได้รับการดึงดูดความนิยมไปจาก WWF ด้วยความชาญฉลาดของเขา ต่อมาไม่นานรายการ ไนโตร ได้เป็นรายการที่ดีกว่า รอว์ ในการจัดเรตติ้งรายการโทรทัศน์ โดย มันเดย์ ไนโตร เอาชนะ รอว์ ในการจัดดเรตติ้งเป็น 84 สัปดาห์ติดต่อกัน[1]

ความสำเร็จครั้งแรก

ในขั้นต้น ไนโตร ได้กลายเป็นที่นิยมเป็นผลมาจากซุปเปอร์สตาร์ของ WCW โดยเฉพาะ ฮัลค์ โฮแกน กับแรนดี ซาเวจ เป็นซุเปอร์สตาร์บางส่วนที่สำคัญของนับตั้งแต่เซ็นสัญญากับ WCW และปรากฏตัวในไนโตร และเหล่านักมวยปล้ำรุ่นครูย์เซอเวทตัวเล็กและกระโดดลอยฟ้า ด้วยการเปิดตัวของ นิวเวิลด์ออร์เดอร์ รายการไนโตรได้เริ่มออกอากาศเรตติ้งครอบงำที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน ด้วยอดีตนักมวยปล้ำของ WWF อย่าง เควิน แนช ,สก็อตต์ ฮอลล์ และโฮแกน (ซึ่งตอนนั้นเรียกตัวเองว่า ฮอลลีวู้ด โฮแกน) ได้เป็นทีมฝ่ายอธรรม บริษัทดูเหมือนจะมีการชนะในเนื้อเรื่อง และอนาคตที่ดี นับตั้งแต่ ไนโตร ถ่ายทอกสด และ รอว์ ได้รับการบันทึกเทปบ่อยครั้ง ไนโตร ถูกมองว่าการคาดการณ์ได้น้อยกว่า และทำให้ความบันเทิงมากกว่าคู่แข่ง WWF ซึ่งในตอนแรกได้ฉาย 60 นาทีต่อตอน และต่อมาก็ได้ขยายเวลาเป็น 2 ชั่วโมงต่อตอนตามรายการ 1996 NBA Playoffs ในขณะที่รอว์ ได้จนเกือบหนึ่งปีเต็ม หลังจากนั้นก็ได้ขยายเป็น 2 ชั่วโมง ไนโตรยังคงเป็นรายการ 2 ชั่วโมงจากเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1996 จนถึงมกราคม ค.ศ. 1998 เมื่อ WCW และตกลงกับ TNT ในการฉาย 3 ชั่วโมง เพื่อรักษาความเป็นรายการมวยปล้ำอับดับ 1 ของประเทศ